Είναι εξαιρετικά δύσκολη η στιγμή που καλείσαι να χρησιμοποιείς πια
παρελθοντικό χρόνο για κάποιο αγαπημένο και αξιοσέβαστο πρόσωπο. Όμως για το
στρατηγό μας αυτό δε μπορεί να γίνει. Ήταν, είναι και θα είναι ένα τεράστιο
κεφάλαιο στην ιστορία του Ι.Ν.Αγίου Αιμιλιανού.
Αποκλείεται να εισέλθει πιστός
στον ναό μας και να μην αισθανθεί τη σθεναρή του παρουσία, την επιβλητική του
μορφή, να μην ακούσει το Σύμβολο της Πίστεως μας με τον καθηλωτικό του τρόπο. Ο
στρατηγός μας θα είναι για πάντα κοντά μας. Είναι τιμή σε όποιον τον
γνώρισε, κέρδισε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό του. Είναι τυχερός όποιος
αντάλλαξε απόψεις και μοιράστηκε εμπειρίες μαζί του. Ακόμη κ ο τρόπος που «έφυγε»
είναι διδακτικός, όπως ακριβώς επιθυμούσε και προσεύχονταν..
Χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα,
εἰρηνικά, καὶ καλὴν ἀπολογίαν τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, αἰτησώμεθα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου