Προσκυνηματική εκδρομή ( Καρπενήσι )

Σύμφωνα με επιστημονική έρευνα ενός ψυχολόγου η σημερινή ημέρα 18/1 είναι η χειρότερη του έτους διότι οι άνθρωποι κατακλύζονται από δυσάρεστα συναισθήματα.

Το μόνο σίγουρο είναι πως περισσότεροι από 50 άνθρωποι σήμερα είναι γεμάτοι από χαμόγελα, όμορφες εικόνες, γεύσεις και ανεπανάληπτες εμπειρίες ύστερα από τριήμερη εκδρομή της ενορίας του Αγ.Αιμιλιανού!

Υπεύθυνοι για αυτό και κεντρικοί πρωταγωνιστές ήταν ο άψογος διοργανωτής

 πατήρ Νικόλαος και ο οδηγός του οχήματος

 

επιθυμιών, μιας και το λεωφορείο αυτό μας παρείχε εκτός από την ασφαλή μεταφορά, επιβίβαση, αποβίβαση, τη διασκέδαση, κεράσματα κάθε είδους καφέ, σε μορφή καραμέλας με τη βοήθεια του κ.Σταύρου, ακόμη και επιδιορθώσεις παππουτσιών!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στην εκδρομή μας αυτή συναντήσαμε πολλές διαφορετικές καιρικές συνθήκες. Ξεκινήσαμε με μια απρόσμενα ηλιόλουστη ημέρα, συνεχίσαμε με σφοδρή βροχόπτωση, δυνατό αέρα, ακόμη και με χιόνια.  

 

 

 

Συναντήσαμε πολλών ειδών εμπόδια. Τίποτα όμως δεν ήταν ικανό να αλλάξει το καθ’ όλα άρτια οργανωμένο ταξίδι από τον πατέρα Νικόλαο.

Το μόνο δυσάρεστο στοιχείο ήταν κάποιες ξαφνικές απουσίες

Κατά τα άλλα ξεκινήσαμε το πρωί της Παρασκευής με την καθιερωμένη μας προσευχή και γνωρίζοντας πως προορισμός μας είναι το Καρπενήσι. Αφού είχαν επιβιβαστεί όλοι και είχαν ήδη ξεκινήσει οι πρώτες συζητήσεις, σταματήσαμε να πάρουμε έναν καφέ, μιας και η κ.Γιώτα είχε ήδη φροντίσει για το πρωινό μας, έχοντας προετοιμάσει ξεχωριστά κάτι για τον καθένα μας.

Εν τω μεταξύ οι πρωταγωνιστές μας προετοιμάζουν ήδη τα κεράσματα που θα προσφέρουμε στην πρώτη μας στάση, στην Ιερά Μονή Δαμάστας.
 

 

 Το μοναστήρι είναι γυναικείο και είναι αφιερωμένο στο Γενέθλιον της Θεοτόκου. Για την ονομασία του υπάρχουν δυο εκδοχές. Η μια προέρχεται από τον τόπο καταγωγής της θαυματουργού Εικόνας της Παναγίας, την πόλη της Δαμασκού της Συρίας (γενέτειρα του μεγάλου πατέρα και αγίου της Εκκλησίας μας Ιωάννου του Δαμασκηνού). Επικρατέστερη όμως εκδοχή μοιάζει η ονομασία της μονής να βασίζεται στην ετυμολογία της από το ρήμα δαμάζω, μιας και η Παναγία δαμάζει τον ανθρώπινο πόνο και τα πάθη. Η Μονή βρίσκεται στις πλαγιές του Καλλίδρομου σε ύψος 740 μ. σε ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς. Μπορεί να μην έχει διασωθεί κάποια γραπτή μαρτυρία σχετικά με τον ακριβή χρόνο ιδρύσεώς της, όπως μας εξιστορεί η μοναχή, όμως χαρακτηριστική είναι η επιγραφή πάνω από το εσωτερικό κατώφλι του ναού, που αναφέρει ότι έχει ανεγερθεί δαπάνης του καπετάν Ιωάννη Δυοβουνιώτη. Η Μονή υπέστη πολλές καταστροφές με τη μεγαλύτερη να καταγράφεται στα χρόνια του ’21, όταν πυρπολήθηκε από τους Τούρκους. Η προσφορά της κατά τους χρόνους της Επανάστασης ήταν μεγάλη.

Στο μοναστήρι εκτός από το επιβλητικό κτιριακό συγκρότημα, ξεχωρίζουν ακόμα η εικόνα της Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου, η αγιογραφία με τον κυνοκέφαλο Άγιο Χριστόφορο, το αρχονταρίκι, ο προαύλιος χώρος, καθώς και το παρεκκλήσι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.

 

Πριν αναχωρήσουμε από τη μονή αποθηκεύουμε την πρώτη ομαδική μας φωτογραφία.

με κάποιες απουσίες

που σιγά σιγά συμπληρώνονται

 

  Επόμενη στάση μας η Ιερά Μονή Αγάθωνος. Ένα ανδρικό μοναστήρι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Οίτη, σε υψόμετρο 550μ.

 

Ο Ηγούμενος μας καλωσορίζει και μας ζεσταίνει με τα λόγια του και τα κεράσματα που μας προσφέρει στο ξεχωριστό αρχονταρίκι της μονής. Μας εξιστορεί την καθίζηση του παλιού μοναστηριού, τις καταστροφές που υπέστη, την προσφορά της Μονής στα χρόνια της Επανάστασης του 1821, καθώς και για τον ιερομόναχο Βησσαρίωνα, το σκήνωμα του οποίου παραμένει άφθαρτο σε παρεκκλήσι της μονής.

 

 

  Με το ξεχωριστό ποίημα, την αγάπη και τις ευχές των μοναχών συνεχίζουμε τη διαδρομή μας και αφήσουμε πίσω τον θαυμαστό βιότοπο του μοναστηριού, για να διασχίσουμε στο δρόμο με τα επιβλητικά κτήρια των λουτρών. Ενδιάμεσος σταθμός για φαγητό και για ζεστό ρόφημα πριν φτάσουμε στο ξενοδοχείο, είναι η Μακρακώμη.

Επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο και απολαμβάνουμε τις παροχές του, κάνοντας και μια μικρή πρόβα για το βράδυ.

Αφού γευματίσουμε στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου, σειρά έχει ο εορτασμός των γενεθλίων της κ.Μαρίτσας και ύστερα τα τραγούδια και οι χοροί.

 

 

 

Το πρόγραμμα της δεύτερης ημέρας αναφέρει επίσκεψη σε ένα από τα σημαντικότερα προσκυνητικά κέντρα της Ορθοδοξίας, την Ιερά Μονή Προυσού που φιλοξενεί τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.

 

 

 

 

 

 

 

 

Για αρκετή ώρα της διαδρομής μας συνοδεύει ο Καρπενησιώτης ποταμός και μας οδηγεί σε ένα εκπληκτικό θέαμα, τη θέση κλειδί, όπως λέγεται το σημείο όπου ο δρόμος περνά ανάμεσα από δυο τεράστιους βράχους και η βάση του ενός έχει σκαφτεί δημιουργώντας κάτι το μοναδικό!

 

Λίγα χιλιόμετρα μετά συναντήσαμε το μικρό προσκυνητάρι, όπου βρίσκονται στην επιφάνεια του βράχου αποτυπώματα που μοιάζουν με ανθρώπινα πέλματα και λέγεται πως πέρασε η Παναγία στο δρόμο της για τον Προυσό. Η ισχυρή βροχόπτωση και ο δυνατός αέρας δε μας επιτρέπει να αποβιβαστούμε και να διακρίνουμε ως επισκέπτες τα πατήματα της Παναγίας.

Η κακοκαιρία όμως παύει τη στιγμή που φτάνουμε στην απόκρημνη και βραχώδη περιοχή που δεσπόζει το επιβλητικό μοναστήρι, με τη σπουδαία πνευματική, κοινωνική και ιστορική αξία. Ο πατήρ Νικόλαος με τη βοήθεια του κ.Χρήστου ψάλλει την παράκληση.

 

 

Λίγο βιαστικά λόγω καιρού αποχαιρετάμε το θαυμάσιο τοπίο και ακολουθούμε το δρόμο προς το χιονοδρομικό κέντρο Βελουχίου για να απολαύσουμε χιόνια και ζεστό ρόφημα.



Τροχάδην προς το σαλέ

 

Επόμενη στάση μας είναι το Καρπενήσι για φαγητό και ώσπου να γεμίσουν τα τραπέζια μας, παρατηρούμε τη διαδρομή που έχουμε ακολουθήσει εως τότε και σημεία στο χάρτη που αξίζει να επισκεφθούμε στη συνέχεια. Με το ωραίο φαγητό και την παρέα, πέρασε η ώρα και αναχωρούμε.



 

 

 



 

Αυτή τη φορά με κοντινό προορισμό το Μεγάλο χωριό. Ξεχωρίζει για τη φυσική του ομορφιά με παλαιά αρχοντικά και γραφικά σοκάκια που συνθέτουν ένα ονειρεμένο τοπίο. Η κακοκαιρία δεν ευνόησε την περιήγησή μας στο χωριό, έτσι αρκεστήκαμε στο να απολαύσουμε το παραδοσιακό, φρέσκο και φημισμένο γαλακτομπούρεκο της περιοχής, καθώς και στην αγορά παραδοσιακών προϊόντων.

 

 

Με αγωνία και προσμονή φτάνουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, γεύμα και την έκπληξη της ημέρας. Αυτή τη φορά ο π.Νικόλαος οργάνωσε επαγγελματικού επιπέδου εκδήλωση, στο χώρο του ξενοδοχείου, με την επιτυχία της εκδήλωσης να διαγράφεται μετά από ασταμάτητα τραγούδια, γέλια, χορούς και συγκινήσεις που διήρκησαν ως τις πρώτες πρωινές ώρες.

 

Ακόμη κι αν ξημέρωσε η τελευταία ημέρα της εκδρομής μας και ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε το εξαίρετο, φιλικό και φιλόξενο ξενοδοχείο, επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο με χαμόγελα και είμαστε έτοιμοι να απολαύσουμε την υπέροχη ημέρα που μας περιμένει.

 

Ο πατήρ Νικόλαος έχει ήδη σχεδιάσει με τον οδηγό να ακολουθήσουμε μια δύσκολη διαδρομή, που όμως θα μας ανταμείψει στο έπακρο. Αρχικός μας προορισμός η Ιερά Μονή Τατάρνας, ένα από τα πιο ιστορικά μοναστήρια της Στερεάς Ελλάδας. Η διαδρομή μας δύσκολη με απότομες στροφές, κακό οδικό δίκτυο, όμως το χιονισμένο τοπίο με τα πελώρια χιονισμένα έλατα, τις επιβλητικές χαράδρες μας αποζημιώνουν και μας πλημμυρίζουν με θαυμάσιες εικόνες.

 

Φτάνοντας στη Μονή ο Ηγούμενος μας εξιστορεί την κατάρρευση του μοναστηριού, τις πολλές καταστροφές που υπέστη, μας ξεναγεί στο μουσείο του μοναστηριού όπου διασώζονται πολλά κειμήλια, όπως άμφια, ευαγγέλια, εικόνες, όπως η σπάνια ψηφιδωτή Ιερή Εικόνα της Άκρας Ταπείνωσης, καθώς και το καντήλι που προσέφερε ο Κατσαντώνης σε εκπλήρωση τάματος, όπως έχει καταγραφεί.

Συνεχίζουμε το δρόμο της επιστροφής με επόμενο σταθμό τη μεγαλύτερη και πιο όμορφη τεχνητή λίμνη στην Ελλάδα. Αντικρίζοντας τα φιορδ, τα διάσπαρτα, πολυάριθμα νησάκια που στέκουν στα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης νομίζουμε πως είμαστε σε κάποιο εξωτικό προορισμό. Όμως αυτή η περιοχή με την απαράμιλλη ομορφιά βρίσκεται ανάμεσα στους νομούς Αιτωλοκαρνανίας και Ευρυτανίας. Η έκτασή της και η ομορφιά της μας συνοδεύει για πολύ ώρα, ώσπου να αναζητήσουμε εστιατόριο στο Αγρίνιο.

 

 

 Μετά το γεύμα μας σε έναν όμορφο χώρο εκδηλώσεων, αποφασίζουμε τη διαδρομή που  θα ακολουθήσουμε. Τελικά θα επιστρέψουμε μέσω της εντυπωσιακής, καλωδιωτής γέφυρας στο Ρίο και με τελευταία στάση για καφέ στο Αίγιο.

 

Λίγο πριν φτάσουμε στην Αθήνα ευχαριστούμε την κ.Πόπη για την ιδέα και την σχεδίαση αυτού του ταξιδιού, τον σπουδαίο οδηγό κ.Γιάννη που μας συντρόφευσε σε αυτό το αντικειμενικά τέλειο ταξίδι και φυσικά τον πατέρα Νικόλαο που ακούραστος αυτές τις ημέρες φρόντιζε να μας προσφέρει χαμόγελα και ευχάριστες αναμνήσεις, ικανές να διαγράψουν άγχη και στεναχώριες της καθημερινότητάς μας.

Και πριν καν παραλάβουμε τις βαλίτσες μας, ήδη συζητάμε και προσμένουμε για την επόμενη επιλογή εκδρομής!!